….कस्तेा कस्तेा लाग्छ ।

अाजभेाली समयमै टांसेा राख्न नपाउंदा कस्तेा कस्तेा लाग्छ । अचेल त मलार्इ पनि व्लगकेा नसाले छेाइसके छ । कम्प्युटर खेाल्ने वित्तिकै व्लग नचलार्इ मनै मान्दैन । व्लग चलाउन थालेदेखि लेख्ने अभ्यास पनि वढी रहेकेा छ । व्लगमा केही त राख्नै पर्येा । त्यसका लागि पनिे केही त लेख्नै परेकेा छ । यसले मेरा पुराना तरेलीहरू खेातल्न सुरू गरेकेा छ । हाम्रेा गाउंमा प्लान नेपाल भन्ने संस्था अाउंदा पछिल्लेा समयमा सहयेागीका रूपमा रेख वहादुर व्लेान अाएका थिए । त्यसताका उनकै अगुवार्इमा मुनालक्लवमा हरेक शनिवार विहान भेला भएर अाफना गीत, कविता, कथा तथा अन्य रचनाहरू सुनाउने र त्यसमा छलफल चलाउने थालनी गरेका थियैा त्यसै ताका लेखिएकेा  येा कविता राख्नदै छु । व्लग हेरेपछि भने केही न केही सुझाव अवस्य दिनु हेाला है । जय व्लग ।   

म त एउटी वुहारी

 जन्म घर छाडेर

परार्इ घर पसेकी

गहनापात लुगाले 

वांधिएर वसेकी

म त एउटी वुहरी

खेलैा संगी जुहारी ।

                               पतिदेवकेा दासी वनी

                                पाउपुछि पानी खाने

                                जतिसुकै थाके पनि

                                सवै काम गर्नै पर्ने

                                म त एउटी………।

मैले वेाले सही हुन्न

पेाथी वासे घर हुन्न रे!

रूद्रघन्टी मेरेा छैन

विश्वास हाम्रेा हुन्न रे!

म त एउटी………….।

                                सन्चेा विसन्चेा यस्तै रैछ

                                मिरमिरेमै उठ्रनु पर्छ

                                मेसिन ताते अाराम पाउंछ

                                तर मैले चल्नै पर्छ

                                म त एउटी…………।

हात कान घांटीमा

नासेा पासेा झुन्ड्याएकि

भागी कतै जाली भनी

कुटुम्वले वांधिएकि

म त एउटी………….।

                                नाति हेर्न रहर छ

                                सासु ससुरालार्इ

                                घर हुन्नकि डर छ

                                अाफनै वावु अामालार्इ

                                म त एउटी……………  ।

छेाराछेारीकेा विभेद छ

छेारेा मैले पाउनै पर्छ

छेारा स्वर्गकेा द्घारपाले

नत्र सैाता अाउने डर छ

म त एउटी…………..।